Obietnica.

    Jeden prosty, potwierdzający wyraz. Obietnica nowego, pięknego poranka. Ciepłego słońca padającego na zmartwioną duszę, od razu kojąc i wymazując wszystkie obawy. Obietnica lepszego jutra. Całych serii „lepszych jutr”.

    „ Ze mną możesz być szczęśliwy.” – obietnica, otwarcie dająca do zrozumienia o swojej niepewności. Przyznaje, jak łatwo da się ją złamać. Mimo tego wtedy byłem pewny. Wszelkie MOŻE przepuszczałem mimo uszu, nie dawałem nawet zmącić nimi przepełnionego radością umysłu. Liczyło się tylko to jedno, ukazujące cudowną przyszłość słowo.

    Teraz stoję przed tobą, tak ogromnie wyróżniając się wśród tłumu. Bliscy? Rodzina? Przyjaciele? Jakie to ma znaczenie, skoro wszyscy wrócą zaraz do domu przepełnionego ciepłem i miłością, podczas gdy my jesteśmy tutaj sami? W tym chłodzie i pustce. Po policzku nieustająco spływają krople. Bynajmniej nie są to łzy. Muszę pokazać ci, że nie mącą mi w głowie żadne troski. Nie cierpię. Nie czuję. Że też w tak okropny dzień mogło się jeszcze rozpadać…

    „Możesz być szczęśliwy.” – Ale nie jestem. Złamałeś przysięgę. Nie dotrzymałeś danego słowa. Mimo tego uśmiecham się. Kontrastuję przez to z innymi. Tak mocno do nich nie pasuję, przez ten wyraz twarzy. Jakbym wśród tej czerni ubrany był na biało. Zupełnie jak wtedy.

   „Współczuję, żałuję, przykro mi…” –Mi nie. Ja chcę ci podziękować. Dziękuję za chwile, które pozwoliłeś mi ze sobą przeżyć. Za uczucia, którymi obdarzyłeś. Gesty, którymi mnie obdarowałeś. Mimikę, jakiej zmiany dałeś mi szansę ujrzeć. Jestem wdzięczny za tamten dzień. Choć teraz uschło, będę dbał o ciepło, które we mnie zasadziłeś. Miłość, którą wszczepiłeś. Dziś również powiedziałbym TAK.

___________________________

Dziękuję 

Juri-chan